کد مطلب:329808 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
توسل به زینب کبری (س )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
مرحوم بهبهانی ، بانی شبستان مسجد نقل می كرد.
پدرم قبل از تمام شدن كار شبستان مسجد، به مرض موت مبتلا شد و در آن حال وصیت نمود كه ((مبلغ دوازده هزار دینار حواله را صرف اتمام كار مسجد نمایید)).
زمانی كه فوت كرد، به منظور احترام به پدر و اشتغال به مجالس ترحیم ،
چند روزی كار ساختمان تعطیل شد. شبی در عالم خواب پدرم را دیدم كه به من گفت : چرا كار مسجد را تعطیل كردی ؟ گفتم : به منظور احترام به شما و اشتغال به مجالس ترحیمتان . در جوابم گفت : اگر می خواستی برای من كاری بكنی ، نباید كار ساختمان مسجد را تعطیل می كردی .
زمانی كه بیدار شدم تصمیم به اتمام كار ساختمان مسجد نمودم به این منظور بای حواله دینارهایی كه پدرم در وصیت خود عنوان كرده بود وصول كرده و از آن مصرف می نمودم . اما هر چه بیشتر جست و جو می كردم حواله ها پیدا نمی شد هر جا كه احتمال وجود حواله ها می رفت گشتم ، اما خبری از حواله ها نبود. سرانجام در حالی كه بسیار ناراحت بودم به مسجد رفته و متوسل به حضرت زینب (س ) شدم و خدا را به حق آن ساعتی كه امام حسین (ع ) و زینب (س ) از یكدیگر وداع نمودند قسم دادم . ناگهان خوابم برد.
پس از مدتی بیدار شدم و دیدم همان ورقه ای كه حواله ها داخل آن بود كنار من است از همان ساعت كار مسجد را ادامه دادم تا به اتمام رسانیدم و همیشه این كرامت را برای دیگران نقل می كنم .(204)
مرحوم بهبهانی ، بانی شبستان مسجد نقل می كرد.
پدرم قبل از تمام شدن كار شبستان مسجد، به مرض موت مبتلا شد و در آن حال وصیت نمود كه ((مبلغ دوازده هزار دینار حواله را صرف اتمام كار مسجد نمایید)).
زمانی كه فوت كرد، به منظور احترام به پدر و اشتغال به مجالس ترحیم ،
چند روزی كار ساختمان تعطیل شد. شبی در عالم خواب پدرم را دیدم كه به من گفت : چرا كار مسجد را تعطیل كردی ؟ گفتم : به منظور احترام به شما و اشتغال به مجالس ترحیمتان . در جوابم گفت : اگر می خواستی برای من كاری بكنی ، نباید كار ساختمان مسجد را تعطیل می كردی .
زمانی كه بیدار شدم تصمیم به اتمام كار ساختمان مسجد نمودم به این منظور بای حواله دینارهایی كه پدرم در وصیت خود عنوان كرده بود وصول كرده و از آن مصرف می نمودم . اما هر چه بیشتر جست و جو می كردم حواله ها پیدا نمی شد هر جا كه احتمال وجود حواله ها می رفت گشتم ، اما خبری از حواله ها نبود. سرانجام در حالی كه بسیار ناراحت بودم به مسجد رفته و متوسل به حضرت زینب (س ) شدم و خدا را به حق آن ساعتی كه امام حسین (ع ) و زینب (س ) از یكدیگر وداع نمودند قسم دادم . ناگهان خوابم برد.
پس از مدتی بیدار شدم و دیدم همان ورقه ای كه حواله ها داخل آن بود كنار من است از همان ساعت كار مسجد را ادامه دادم تا به اتمام رسانیدم و همیشه این كرامت را برای دیگران نقل می كنم .(204)
204-اين كرامت را خانم مرضيه نقل كرده است .